Хувь заяаны хэлхээ - 6

Цэнджав авгай руугаа дохиж цаагуур чинь ганц юм бий юү? гэхэд Авгай нь суудал дээрээ эргэж, эрэгнэгний доороос хугас шил хатуу юм гаргав. Түүнийг Цэнджав хоёр аяганд хувааж хийгээд - Замын улс газар хорох нь дээр нэг татчих гэхэд
- За даа хөгшин чинь ердөө энэ хар уснаас болж л энэ газар олон жил үйлээ үзэж явна гээд ядам хуруугаараа нанчид өргөж, духандаа хүргээд буцааж тавьлаа.
Тэд энэ тэрхэнийг ярьж жаал сууж байгаад
- За хөдөлцгөөх үү дээ гээд гарлаа
Цэнджав кабиндаа орж улаан тамхи бүдүүхэн шиг ороож асаагаад хөдлөнгөө
- Энүүхэндээ гэхэд Шийрэвээ би нэг хэдэн адуутай болох санаатай. Надад ч уг нь хэд гурван юм бий л дээ. Гэхдээ өнгө төрхийг нь сайжруулъя уу гэж санаад байгаа. Ирэн очин байдаг болохоор тууварчидтай тэр болгон уулзаад байж чадахгүй юм. Чи ганц нэг аятайхан юм харвал эзэнд нь хэлээд намайг иртэл торгоож байх арга юу байна гэхэд
- Тэр бололгүй дээ. Надаас өрсөөд л амьтан хүн наймаа хийчихдэггүй юм бол гэхэд
- За тэгвэл ч болоод явчихлаа гээд тэрээр хэдэн сайхан адуу авчихсан хүн шиг л хүнгэнэтэл дуу аялан, хаазаа гишгэлээ. Хоёрын хоёр жолоочид энэ хэрийн газар юу байхав дээ.
Түүнээс хойш Шийрэв Сугар хоёр битүүхэн сайхан адуу харж, эзэдтэй нь ганц нэг юмны наад цаадахыг ярьж явах боллоо. Үнэндээ тоо толгой нь л бүрэн бол мал маханд тушаадаг шиг жигнээд байх биш ганц нэг адуу сольж холих нь тууварчдад бол нэг их дараа болдоггүй л дээ. Хашаанд хэдэн тооны адуу орох ёстой вэ тэр тоогоор орох нь л чухал. Тэгээд л ангилагдаад гардаг болохоор сайхан адууг орных нь хэр тааруу юмаар солих гэж амьтан түүгээр эргэлдэнэ. Нөгөөтэйгүүр нутгийн сайхан адууг орос руу хоол болгоод гаргахад хэн тийм дуртай байх билээ. Тийм учраас ийм улсыг нэг их гоочлоод байхгүй. Бас ч үгүй тууварчдад ганц нэг юм илүүчилдэг байсан байж таараа. Шийрэв Сугар хоёр ч бас зүгээр байсангүй Цэнджавт юм олохын хажуугаар өөрсөддөө ганц нэг юм олох санаа төрнө. Түүнийгээ Цэнджавт хэлж хэд гурван төгрөг зээлж наймаа холио хийнэ. Хэрвээ юм олж чадвал Цэнджавын адуунд тавих жишээтэй. Гэхдээ тэр хоёрынх нэг их базаалтай биш.
Хааяа Сугарт ийм олон адууг хойш нь гаргаж байгаад харамсаж ёстой л нөгөө сайн эрс шиг эдгээр сайхан адууг хуйгаар нь хөөж нутгийн улсад тараамаар санагдана.
Ийнхүү Сугар Шийрэв нар сүүлийн гурван жил өвөл хавартаа тус аж ахуйн болон өөрийн хорих ангийн малыг маллаж, зун намрын цагт Цантын баазад ажилласаар ямартай ч гэсэн Шийрэв санасандаа хүрлээ. Тэр хооронд Шийрэв Сугар хоёр хэдэн сайхан морьдтой болох гэсэн боловч бас л шальсангүй ээ.
Сугарыг мал дээрээс бууж магадлангаар орох болоход Шийрэв
- За дүү минь одоо энэ хэдэн хоногт л хэн яаж ч байсан тэсдэг юм шүү. Элдэв янзын юмтай орооцолдвол чи энэ хар ангалаас дахиж гарах тухай бодоход хэцүү л болох байх. Юманд цаг хугацаа, хэмжээ хязгаар гэж байдаг. Чиний хувьд бол болсон гэхэд
- Одоо би иймээ тиймээ юманд халтирахгүй ээ. Би ч нэг үеэ бодвол таны хүчинд юм юм ойлгохтойгоо боллоо. Нас ч хорин дөрөв тав хүрчихлээ. Би хэрвээ тантай таараагүй бол ер нь яах байсан бол гэж хааяа боддог юм. Ах минь энэ бүх хугацаанд миний төлөө явсаныг чинь дүү нь мартахгүй ээ гээд хүнгэнэсэн хоолой нь бага зэрэг ээдрээтэж тасалдсанаа шүлсээ залгих шиг болоод гайгүй болчихов. Өдий насны тэгээд Сугар шиг амьтан уйлна гэж юу байхав. Гэхдээ сэтгэл юм болохоор шингэрэх үе гарна. Энд ирсэнээсээ хойш өөрт нь эцэг мэт хандах Шийрэв ахынхаа ачийг яана даа гэсэн битүү бодол түүнд үлдлээ.
Хүн байтугай амьтан хүртэл ижилсдэг энэ хорвоод гаравч оровч цугтаа байсан Шийрэв Сугар хоёр дэндүү дассан байлаа. Шийрэвт одоо жил хүрэхтэй үгүйтэй хугацааны ял бий. Сугар Шийрэвт санаа зовох авч, гарах болсондоо сэтгэлд нь нэгэн зул дахин сэрэх мэт бадамлана. Тэр хаашаа ч юм хар хурдаараа гүймээр, хоолойныхоо хэрээр хашгирмаар, эргэн тойрныхоо улсыг бүгдийг нь нэг сайхан халуу дүүгтэл тэвэрмээр, бүр хээр очоод хэвтмээр ч юм шиг, бүтэн гурав хоног унтмаар ч юм шиг санагдана. Тэгэхийн хэрээр ээжийгээ, нутгаа, одоо бараг мартах нь уу даа гэмээр болсон Хандаадаа хүртэл хашгачин гүйж хүрмээр бодогдож байлаа.
Шийрэвийн хувьд өөрөөсөө өмнө Сугарыг гарах болсонд цаанаа нэг л сайхан. Яагаад ч юм түүнд олон жилийн өмнө хийсэн нүглээ наминчилан цайруулчихсан юм шиг болж сэтгэл нь нэг л хөнгөрч дотор нь онгойно. Одоо надад нэг жил гэж бодохоор юухан байхав. Гэхдээ хашир байхгүй бол болохгүй шүү гэсэн бодол тархинаас үл гарна.
Ийнхүү Сугар магадлангаар орохоор анги руу яваад нилээд хэд хонолоо. Одоо Шийрэвт их ойр хүн нь Цэнджав жолооч л үлдсэн. Түүнийг ирэхгүй хэд хоновол хараад байх янзтай. “Өнөөдөр л ирэх ёстой доо” хэмээн бодож хаяагий нь шуусан хар гэрийнхээ сүүдэрт хэвтэж байтал баруун талын халцгар хөтөл даван яах аргагүй Цэнджавын ногоон тэрэг намрын халуунд нилээд цуцсан янзтай аахчин уухчин байна уу гэмээр гарч ирлээ. Машины дууг сонсож хэвтсэн Шийрэв
- Энэ муу ногоон тэрэгний мотор жил ирэх тусам л сулрах юм даа. Одоо ч хүч гэж бүр хариугүй болж гэж өөрийнхөө эзэмшлийн машиныг ярьж байгаа юм шиг амандаа үглэх нь Цэнджавт ч, түүний тэргэнд ч ихэд дассаны илрэл.
Машин гэрийн гадаа ирж нэг их дуу гарган тоормослоод, хэд сайн хаазлаад мотор унтарлаа. Бүхээгнээс Цэнджаваас гадна бүрх малгай толгой дээрээ хаясан, саарал даавуун дээлтэй, гялалзсан хромон гуталтай тэвхийсэн залуу инээсээр бууж ирсэн нь Сугар ажээ. Гэрийн хаяагаар харан хэвтэж байсан Шийрэв нүдэндээ ч итгэсэнгүй ухасхийн босож
- Үгүй ээ энэ чинь гэснээ “За ашгүй дээ” гэж бодлоо. Түүний хоолой дээр нь гэнэтхэн нэг юм горойж байснаа шингэрч хоёр нүдээр нь урсаад гарчихав уу гэлтэй халуу дүүгэн хацар дагав.
Цэргийн ногоон богц нэг гартаа барьсан Сугар аавдаа гүйж яваа хүүхэд шиг түргэн түргэн алхлан ирж Шийрэв ахыгаа ууцаар нь тэврээд өргөчихөв. Уг нь энэ хоёр салаад хэдхэн хонож байгаа. Гэхдээ энэ бол шал өөр уулзалт. Нэг нь гарсан, нөгөө нь гаргасан хоёр эргээд уулзана гэж бодоогүй байсан учир их хол, ихэд удаан уулзаагүй мэт сэтгэгдэл хоёуланд нь төрнө. Тэгсэнээ сая нэг хэн хэн нь амьсгаа авч
- За яасан дүү, болчихов уу?
- Болсоон ахаа. Би суллагдлаа гэснээ дахин тэвэрч
- Шийрэв ахаа баярлалаа танд гэснээ
- За орох уу гэхэд Шийрэв дуугарч ч чадсангүй. Бүгдээрээ умгар хар гэртээ орцгоож, ахлагч болон бусад нь саяын болсон явдалд бяцхан уярч Сугарыг хаа нэгтэйгээс ирсэн дарга мэт л дээшээ дээшээ болцгоож хоол унд мах шөл гэцгээв.
Сугар богцоо задалж бүгдэд нь талх саахар боов боорцог, ганц нэг оймс тамхи тариа өгөөд, Шийрэв ахдаа нэг түрийтэй гутал, цамц өмд ер нь нэг сайн хувцаслаад ганц шил архи задлав. Гэр дүүрэн эрчүүдэд тэр юү болохов. Шийрэв
- Өө надад яахнав дээ. Муу ээждээ жаал жуул юм авахгүй. Ээждээ л хурдан очиж элгий нь амраа гэхэд Сугар
- Одоо нэгэнт гарчихсан юм чинь юунд яархав. Энүүгээр жаахан эргэж унааны хэдэн морьтой болноо. Энэ газар газрын сайхан амьтад ингээд оросын хоол болно гэхээр харамсах юм. Ядаж ганц нэг нь ч гэсэн эндээ үлдэж ясаа тавиг дээ гэх нь юун нөгөө гарын дор юм шиг байсан жаахан хүүхэд, нэг их том залуу болсон шиг Шийрэвт санагдана. Түүнд яагаад ч юм өсгөж хүмүүжүүлсэн үр нь амьдралын замд хөл тавих гэж байгаа юм шиг сэтгэгдэл төрөх нь тэдний бие биедээ хэрхэн дассаных.
Тэр намар хэд хоног Сугар Цантын баазын хавиар өнжлөө. Чөлөөт хүн болсоор адуу малын наймааг тууварчид болон нутгийн улстай нүүр бардам ярилцана. Юуны урдаар нэг сайхан эмээл хазаар сайхан хул морь худалдаж авлаа. Одоо Сугарыг харсан хүмүүс ам ангайгаад татчихмаар, хүүхнүүд бол уяраад нураад уначихмаар сайхан залуу харагдана.Тэрээр элдэв янзын буруу юм хийлгүйгээр хүмүүсийн юмыг урд хойно нь оруулж наймаа хийсээр өөртөө хул морьноосоо гадна аятайхан явдалтай ижилхэн буурал зүсмийн хоёр морьтой болов. Шийрэв ч зүгээр байсангүй Цэнджавтай нийлж наана цаана болгосоор нилээд хэдэн тооны залуу голдуу юмтай болчихов. Тэгээд хэд хоногоос Сугар нутаг явах болж мэдээж морьдоо аваад явах тул замаараа Шийрэв ахынхаа хэдийг гэрээд нь дөхүүлж өгөх, Цэнджав замд элдэв шалгалт таарах вий гэж өөрт нь болон адуунд нь зам явах бичиг хөөцөлдөн олж өглөө. Маргааш өглөө нь Сугар явахаар болж хамаг юмаа зэхлээ. Тэгээд Сугар
- Шийрэв ахаа сартай саруулхан байна. Хоёул өнөө шөнө гадаа хэвтэх үү?
- Тэгье л дээ. Эр хүний жаргал эзгүй хээр гэдэг байхаа гээд инээсээр гарлаа. Сар цавцайж, одод түгсэн салхи ч үгүй сайхан шөнө. Урд ар, хойд энгэр тэр чигээрээ л адуу байгаа бололтой унгалдах нь унгалдаж, зарим нэг нь хамраа дуугаргаж анир үргээнэ. Хоёр эр морьдийн өвс шир шир хазлахыг сонсон хэвтэх зуураа яриагаа эхэлж чадахгүй нэг хэсэг чимээгүй хэвтлээ. Одоо бол харин аргагүйн эрхэнд жинхэнээсээ зам салах гэж буй эрчүүл байлаа. Шийрэв нэг их санаа алдаж
- За миний дүү одоо юу алзахав. Ах нь ч гэсэн нэг их юу ярихав. Ирэх жил гэхэд ах нь гэртээ сууж байна. Миний тэрэг барих ч одоо лөөлөө болоо биз. Нутагтаа харьж авгай хүүхдээ авч мал дагасан нь өлзий болох байх. Миний дүү одоо элдэв юманд орооцолдож ахиж битгий алдаж эндээрэй. Олон дотор үг, үйлдэл хоёроо цэгнэж, өөрийгөө чагнаж яваарай. Замаараа ахынхаа энэ хэдийг манайд дөхүүлээд ганц нэг хонож биеийнхээ чилээг гаргаж, морь малаа амраачихаад цаашилна биз. Манай авгай гэж хормойтойгоо орооцолдсон шар авгай тогоо шанаганаасаа илүү гарахгүй суугаа байх. Миний хэдэн сөөвгөр шар хүүхдүүд одоо овоо болоо байлгүй дээ гэж Сугарт захиж байсан үг нь гэр орон үр хүүхдээ санасан эцгийн үг болон хувирч одов. Тэгтэл Сугар
- За тэгнээ ахаа. Одоо би дотроо бодолтой, дороо суурьтай явах болно. Та ч надад эцэг мэт байлаа. Энэ ачийг тань мартахгүй ээ. Харин танаас би нэг юм асуух гэсэн юм.
- Тэр чинь юу билээ?
- Би өөрийнхөөрөө бол тэр хүнтэй уулзаад улаан нүүрийг нь хийх газаргүй болгомоор л санагддаг. Гэхдээ таны санаа чухам ямар байдаг бол?
- Чи тэр Дарьзав гэдэг нөхрөө л яриад байна уу?
- Тийм
- За хө учирч бий дээ. Би чамайг ч ийм юм бодож яваа гэж мэдрээд л байсан юм. Хэрвээ би чиний оронд юм бол очиж уулзана. Энэ яахав хор байна, шар байна. Ийм газар хэдэн жил болсон эр хүний зан юм шүү дээ. Гэхдээ амьдрал гэдэг урт юманд учир их бий. Түүнийг занаж зүхэж, гар хүрч бүр болохгүй шүү. Харин зүсээ харуулахад ерөнхийдөө л болох болов уу. Айсан хүн ямар болдгийг чи мэдэх газар. Тэр хүн ямархуу бодолтой хүн билээ чи түүнээс давж л бодох хэрэгтэй.
- За за би таныг ингэж хэлэх ч болов уу гэж бодсымаа. Би өөрийгөө захирч явах болноо гэхэд
- Өө тийм бас нэг юм хэлэхэд чамайг байхгүйд нутаг орон, хүн зоны байдал өөрчлөгдсөн байж мэднэ. Амьдрал чинь бүр боломгүй бол ахыгаа бараадвал ах нь чамайг сайхан жолооч болгож өгч болох юм. Жолооч гэдэг ч бас эр хүний хийх хийморьтой ажил шүү
- Харин л дээ. За за эр хүний замын хүзүү урт гэдэгдээ ах минь бид цаашдаа зөндөө уулзах байлгүй дээ гэснээр тэдний яриа өндөрлөв. Шийрэв гэдэг энэ эрд яахын аргагүй амьдралын хар ухаан цогцолжээ.
Үүрийн таван жингээр арваад тооны адуу туусан залуу баруун зүг нар уруудан гарч өглөө. Хүн эрх чөлөөтэй болох, түүнийгээ мэдэрч явах ямар их жаргал, ямар их хувь тавилан бэ. Тэгээд болоогүй ухаан орсон цагаасаа эхлэн мэдэрсэн тэр л орчиндоо эрх чөлөөтэй болонгуутаа очино гэдэг юутай ч зүйрлэмгүй сайхан. Тэрээр нэг мориндоо багахан ачаа тэгнээд сул тавьж морьдтойгоо нийлүүлэн, нэг их урт биш ч гэсэн уурга сугавчлаад дөрөөн дээрээ босон салхи сөрөн адууны тоосонд давхиж явна гэдэг ёстой эр хүний жаргал гэдэг энэ. Сугар одоо яг л бүр багын мөрөөдөлдөө хүрч сайн эр болчихсон адуу хөөж яваа мэт сэтгэгдэл төрнө.
Эрх чөлөөтэй болж сэтгэлийн тав ховхорход сая л нэг бага залуу насны хайр дурлал Хандаагаа бодох эрхтэй болсон мэт санагдан санаанаас үл гарна. Тэрээр Хандаагаа ч, ээжийгээ ч, нутаг орноо ч ямар янзтай үлдсэн яг тэр хэвээр нь бодно.
Тууварчдын араас хөтөлгөө морьтой гарсан юугаа ч мэдэхгүй хүүхэд нас аль тэртээ он жилүүдийн цаана гэнэн цайлган тэр л янзаараа үлдэж дээ. Замаараа Шийрэв ахынхаараа дайрч хэдэн адуугий нь, явуулсан жаал зугаа юмтай нь өгчихөөр цаашаа ижил хоёр морио хөтлөөд нэг их ачаа гэхгүй дан морьтой юм шиг хурдхан давхиад очно. Дараа жил ер нь ямархуу байх бол. Хандаатайгаа морь ижилсүүлж унасан шиг явах болов уу, зодог шуудаг өмсчихсөн ташаа тулан ханхалзах эсвэл хэдэн сайхан морь уячихаад хусуур түрийлсэн шиг алхах ч юм билүү.
Ээж маань хэр өтлөө бол. Намайг очихоор уйлж унжаад сүйд болноо. Хандаа маань хаа байгаа бол. Намайг хайрласан хүлээсэн хэвээрээ болов уу гэхчилэн элдэв өнгийн бодол ээлжлэн эрээлжлэн орж ирнэ.
“Дарьзав. . .” гэж бодсоноо шүдээ зуух мэт болж шанааных нь судас нь гүрэлзэнэ. “Тэр нөхрийнх хаахнуур нутаглаа бол. Замд байдаг бол шудраад гарах юм шүү. Одоо царайг нь нэг харах юмсан. Тэр үед ч нэг том ах л санагддаг байж. Даана ч нусаа ч олигтой арчиж чадахааргүй хүүхэд байхад намайг арай л дэндүүлсэн дээ. Намайг зүгээр л буцаачихгүй тэгэн тэгэн хорлохын хэрэг юунд байсан юм бол. За яахав аяганы хариу өдөртөө агтны хариу жилдээ гэдэг дээ. Чи бид хоёр нэг уулзах өдөр бий байгаа” гэсэн бараан зүсмийн бодлууд ч бас хөврөнө.
Сугар яван явсаар овгор гүвгэр хэдэн бор толгодын дундах авсаархан жижигхэн сумын төвд дөхөж ирээд тууж явсан хэдээ тэрүүхэнд орхичихоод ачаатай морио хөтлөн сумын төврүү орж ирлээ. Энэ суманд Шийрэв ах нь шуудангийн жолооч байсан гэдэг. Сумын төв эль хульхан. Шийрэв ахын хэлснэр бол сумын захиргааны арын арын гудамжны захын цэнхэр хаалгатай хашаа гэсэн. Орой дээрээ шинэдээ улаан байгаад наранд гандаад, үзүүр нь сэмэрсэн ягаавтар болсон туг тамирдаж ядарсан мэт хааяа нэг салхинд дэрвэх дан цагаан шавар байшин байх. “Энэ л захиргаа нь бололтой” гэж бодсон Сугар араар нь тойрч удаах гудамжны захын хуучин цэнхэр байсан болов уу гэмээр хаалганд тулж ирлээ. Хаалгыг нь түлхтэл онгорхой, шагайтал уяатай халтар нохой учиргүй боргов. Нохойн дуунаар гэрээс дан тэрлэгтэй залуухан шар бүсгүй гарч ирсэнээ танихгүй хүнийг гайхан дөхөж ирэхэд Сугар
- Сайн байна уу? Энэ Шийрэв гэдэг айлынх мөн үү? гэхэд бүсгүй түүнийг хөлөөс нь толгой хүртэл нь ажиглан
- Мөөн мөн. Аав эзгүй байгаа л даа. “Аан яриад байдаг Оюунбилэг гэдэг том охин нь энэ бололтой” гэж таамагласан Сугар
- Аан ашгүй олоод ирж. Ээжтэй нь уулзвал болох уу?
- Тэгээ тэг та ор л доо. Нохой зүгээрээ уяатай гээд дагуулан явлаа.
Хашаа хороо нь энэ тэрүүгээрээ яайжийж, ганц нэг банз нь ховхорсон, зэрлэг нь ургачихаж. Хашааны мухарт машины л бололтой элдвийн төмөр гар хүрээгүй удсаны шинж юм уу зэвэнд идэгдэн хүрэнтэнэ. Хэдэн дугуйны хаймар бүүр оршмол шинжтэй өвс ногоон дунд бүрсийнэ. Хойд амбаарынх нь хаалга салаад унасаныг аваад түшүүлээд орхиж. Ер нь юм болгон нь олон жил хүний гар хүрээгүй бололтой нэг л бүүдгэр. Энэ айл эр хүнгүй удсан нь илт. Сугарыг ороход зуухны өмнө суусан шар авгай учиргүй гайхсан нүдээр түүнийг харж мэнд мэдэлцэв. Сугар “Шийрэв ахын авгай Цэрэн эгч болох нь” гэж бодсоноо
- За би Шийрэв ахын тэндээс яваа хүн байнаа гэхэд бүгдээрээ Сугарыг цэрвэн харах шиг болох хэрнээ бас ямар нэгэн мэдээ дуулгах нь уу гэсэн янзтай харснаа
- Манай хүн зүгээр биздээ? гэсэн нь айсны шинж. “Хөөрхийдөө эднийг айлгачих шиг боллоо” гэж санасан Сугар
- Зүгээрээ зүгээр. Шийрэв ах сайн байгаа. Намайг Сугар гэдэг л дээ. Би саяхан суллагдаад нутгаадаа явж байгаа юм. Надаар жаал зугаа юм явуулаад түүнийг нь л дөхүүлж яваа ухаантай гэхэд эхнэр нь сая л нэг сэхээ авч
- Аа чи нөгөө манай хүний яриад байдаг хүү байх нь л дээ. Ашгүй гараа юу? гэснээ
- Алив хүүхээд түлээ түлш гэж хүүхдүүддээ хэлээд
- Эгч нь аяга хоол аялуулъя
- Зүгээр зүгээр
- Юу зүгээр гэж холоос яваа бол ядраа байлгүй. Одоо яарах юу байхав Дээл хувцасаа хөнгөл. За тэгээд манай өвгөний бие гайгүй байгаа? Дээр нэг Дэмбэрэл дарга амралтаараа ирээд явсан. Хөдөө мал дээр их аятайхан байгаа л гэх шиг болсон. Хичнээн аятайхан байлаа гээд тэр газар ямар олиг байхав дээ чааваас гэж. Одоо ч уг нь ирэх хавар гэхэд нэг гардаг арга байна уу үгүй юү. Ээ дээ болгоомжтой л байхгүй бол хүүхдүүд минь хүн ч ер нь ажлаа хийж яваад л хэрэгтэн болчихдог тун гэмтэй юм байна шүү гэж хэзээ зогсох нь мэдэгдэхгүй ярьж гарав.
Эр нөхрөө үгүйд гэрт эм, гадаа гарч эр болж яваа олон хүүхэдтэй энэ авгайг Сугар өрөвдөхийн дээдээр өрөвдөв. Сумын төвд тоо бүртгэгч ажилтай, харахад нурамгардуу хэрнээ өдий олон жил нөхрөө хүлээж гэр орноо аваад яваа энэ хүн өөрийн эхээс ялгаа юу байхав.

Үргэлжлэл бий . . .