Блогоор аялсан түүх – 14

За, энэ удаа нэгэн блогтой танилцсанаа бичихээр шийдэв ээ. Шинэхэн блог болов уу гэж бодогдохоор энэ блогны эзний бичсэнээр бол банжиг болон го го дээр блогтой байсан гэсэн. Харин би тэдгээр блогтой нь таарч байсангүй. Харин блогспот дээр байгаа энэ блогтой нь таарав. Түүний бичсэн “Эгч бидэн хоёр” хэмээх өгүүллэгт хүний сэтгэлийн нарийн нандин чанар эгэлийн эгэл жирийн харьцаанд ямар үл анзаарагдам байдлаар оршиж байдгийг мэдэрч болохоор бичжээ. Өдөр бүхэн хар бараанаар дүрслэгдэх болсон өнөө цагийн бидэнд маш их хэрэгтэй юм даа гэж санагдсан шүү. Хайр гэж юу байдаг юм бэ? гэдгийг эндээс мэдэрч болохоор. “Хайр” гэдэг энэ мөнхийн сэдэв хэзээ ч хуучирдаггүй, улиг болдоггүй шүү дээ. Яагаад гэвэл хүмүүн бидний сэтгэл хайран дээр л оршдогийг эндээс мэдэрч болно. Хэдийгээр тэр дүү эгчийгээ гомдоогоод байгаа юм шиг боловч тэр хүү эгчийхээ уйлахыг мэдрээд байгаа юм . . .
“Хачирхалтай түүх”- ийг бичсэн сонирхол татам хэв маягийг анзаарахгүй өнгөрч боломгүй. Уншигчаа ямар нэгэн байдлаар байнга бодолд автуулж, эрэл хайгуулд “хатааж” байгаа нь бас л нэг сонин хэлбэр бололтой.
“Бодохгүй бичвэл нэг иймэрхүү хариугүй юм болхым даа хөөрхий” гэж өөрөө сэтгэгдэлдээ үлдээсэн байна лээ. Гэхдээ санамсаргүй бичсэн юм амжилтанд хүрэхийг алийг тэр гэхэв дээ дүү минь. Хамгийн гол нь өөрийнхөө сэтгэлд байгааг л ямар нэгэн байдлаар буулгаж бусадтай хуваалцана гэдэг чинь үнэхээр чухал шүү. Хүн ямар ч байж болно. Гэхдээ хүн сэтгэлээр бүтээж, туурвиж, хайрлаж дурлаж, сэтгэлээр харьцаж, сэтгэлээр амьдарч байдаг юм шүү дээ.Өөрөөр хэлвэл хүн гэдэг сэтгэлийн амьтан юм л даа. Одоохондоо өөрийнхөө доторхыг бусадтай хуваалцаж байгаа юм шиг боловч яваандаа бусдыг сэтгэл, итгэлээр тэтгэгч, уриалагч магадгүй энэ цаг үеийн хүн болохыг үгүйсгэхгүй юм даа гэж энэ блогийн эзэнд хэлмээр санагдсан. Бас өөрийгөө гололгүйгээр улам ихийг бичиж бусдад толилуулж байгаарай гэж хүсмээр байна даа. Бусад хүмүүс юу гэж хэлэх нь яахав. Гагцхүү өөрийнхөө дотроо бургилаад байгаа бүхнээ гадагш нь цацаад байгаарай. . .