Би чам дээрээ эрхэмсэг очиноо.

(хоёр дугаар хэсэг)

Дуу чимээтэй ихтэй, хүн зон хөлхсөн их хотын гудамжнаа харахад үеийн болов уу гэмээр хоёр бүсгүй бие биенрүүгээ даллан даллан өөд өөдөөсөө яаравчлан уулзав.
Арай өндөвтөр нь
- Үгүй. Та чинь яачихваа. Би бараг хагас цаг хүлээлээ.
- Харин тиймээ. Би дотроо яараад л байгаа хэр нь энэ замын түгжрэл гэдэг чинь явуулахгүй юм.
- Та урдуураа хурдны замаар яваад Энхтайвны гүүрний гарцаар гараад ирэхгүй. Жаахан тойруу ч гэсэн арай хурдан
- Бодож л байсан л даа. Эгч нь жолоо бариад удаагүй болохоор үнэндээ хурдны замнаас баахан жийрхээд байх юм.
- Өө, тийм л дээ. За энэ ч яахав. Ээжийн билетийг өөрийнхтөйгөө цуг авчихлаа. Яаж билетийн касс явнаа гэж бодож байсан чинь ашгүй Цогоо (нөхөр нь)утасдаад интернетээр авчихлаа. Хоёр суудал гарчихсан байна гэнээ гэтэл нөгөө бүсгүй нь олзуурхсан янзтайгаар
- Өө, ашгүй ашгүй. Ер нь манайхан их гадагшаагаа явдаг болсон байна шүү
- Учиргүй ээ, учиргүй гэснээ
- За явъя. Ээж гэнэт сонсоод яасан их баярлах болоо гэсээр хоёр бүсгүй сугадалцан машины зогсоол руу алхацгаав.
Арай өндөрдүү нь Үүрсолонго. хажууд нь яваа намхавтар нь Үүрийн ахынх нь эхнэр Болор (бэргэн эгч нь)
Хонх жингэнэх дуунаар эмгэн сандуу мэндүү хаалга руу алхсанаа “үгүй ингэхэд юундаа ингэж сандчаад байна даа” гэж бодсоор хаалгаа онгойлготол
- Эмээ эмээ гэсээр хэдэн хүүхэд цувралдаж, араас нь томчуул залгав.
- Хүүе, миний хүүхдүүд!Үгүй бас тээр хүргэн, бэр охин юу боловоо та нар чинь гэж дуу алдаснаа
- Еэ, бурхан минь, еэ бурхан минь гэж багачуудыг нь барьж авч үнгэлэх нь тэднийгээ хараад нар нь гарсан шинжтэй. Тэгсэнээ гэнэт ухаан орсон мэт
- Өө, зөнөг толгой ингэдгийм гээд
- Ээж нь цай хоол гээд цаашаа сандчихад.
- Ээж хэрэггүй ээ! Хэдүүлээ гараад энүүхэнд нэг аятайхан ресторан байдаг юм тийшээ оръё. Харин та хувцасаа сольж өмс гэж охин нь хэлэв.
- За, тэгье тэгье гэж эмгэн хөнгөмсөх нь ойрд энэ хэдийгээ хараагүй уйдсаны шинж.
Ресторанд хүн хар цөөтэй намуухан хөгжим эгшиглээд цаанаа нэг таатай ажээ. Булангийн нэгэн томхон ширээнд үдшийн хоол даруухан эхэлтэл Эмгэн
- Үгүй нөгөө Тамирынхан яасан? гэтэл охин нь
- Яахав дээ. Цаадах чинь ямбатай амьтан тийм ч зангиа, ийм ч цамц гээд зогсчихоо биз гэтэл эмгэн
- Байг дээ миний муу хүүг. Угаасаа л аавыгаа дуурайсан цэвэрч цэмцгэр амьтан тэгж л байг гэтэл охин нь
- Тээр, ээж Тамирыг болохоор энэ шүү дээ гэснээ
- Миний дүү ч харин муу хүн болоогүй шүү гэх нь хэн нэг нь ёозгүй үг хэлчихвий гэсэн аятай. Энэ нь дүүдээ амь байгаагийн шинж.
Аав нь тэр жил нутгаадаа явахдаа хүүхдүүдээ ээлж дараалан үнсэж том хүүдээ
- Миний хүү айлын том хүү. Аавыгаа эзгүйд энэ айлын гадуур дотуурх бүх ажил чиний толгой дээр буух байх. Аливаа юмыг заавал давхар бодож ултай суурьтай шийддэг юм шүү. Бусад нь яах вэ миний хүү сэтгэл зүрхээ чагнахад л болчих байх. Хичээгээрэй миний хүү гээд охин руугаа эргэж
- Миний охин гэр гийсэн сайхан охин болох нь дээ.Аав нь гурван хүүхэдтэй ч ганцхан охинтой хүн. Миний охин ээждээ тусалж энэ муу жаахан дүүгээ харахын дээдээр харж, хайрлахын дээдээр хайрладаг юм шүү.Ээж нь ажил ажил гээд дүүд нь цаг зав бага гаргаж мэднэ гээд духан дээр нь удаан гэгч нь үнссэнсэн.
Аавынх нь уруул үл ялиг чичигнэж байсныг мэдэрч байсан хэдий ч учир явдлыг сайн ойлгоогүй л дээ хүүхдүүд. Удахгүй ирэх байж гэсэн шүү юм бодоцгоосон байх.
Тэр цагаас хойш ах нь хичээлийн хажуугаар ажил хийж ээждээ нэмэр болох гээд гэрт бараг үзэгдэхгүй. Ээж нь ч мөн адил. Үүрсолонго дүүгээ харж хандах асрах хүмүүжүүлэх том үүрэг хүлээж, харин ч зарим залуу эхчүүдээс дутуугүй өсгөсөнсөн. Тийм болохоор дүүдээ амь. Ер нь л дүүдээ хир халдаахгүй.
Тамир ч эгчдээ амь. Ийш тийш явахаараа эхнэртээ гэхээсээ илүү эгчдээ гэх нь холгүй.
Тун удалгүй Тамирынхан шуугилдан орж ирцгээлээ. Тамирын эхнэр Сувд хадам эгч, бэргэн жаажаа нартайгаа тэврэлдэн мэндчилж, хадамдаа үнсүүлэнгээ
- Пээ, ээж ямар гоё болчихсон юм бэ? Тамираа, ээжийг хараа бүр залуужчихаж гэж халуун дотноор уулзацгаасан гэр бүл оройн хоолондоо шуударцгаалаа. Том ахаас бусад нь бүрэн цугларчээ.
Том жижиггүй л хоорондоо хөхрөлдөн хөгжилдөж, хэн нэгэн багыгаа шоолон инээлдэж, хаа нэг хөнгөн гуниг сэдрээж аавыгаан ярьцгааж үнэхээр халуун дулаан уур амьсгал нуугисан сайхан гэр бүл ажээ.
Хоолны дундуур хүүхдүүд нь
- За нэг нь хэлээчээ гэж, гэж Үүрсолонго
- За Тамираа миний дүү хэл гэтэл Тамир
- Юу гэж байгаа юм. Том эгч байхад чинь Болор эгч хэл гэх нь энэ гэр бүлд хүний өөрийн гэж ялгаагүй ахмадыгаа л хүндэлдэг нь мэдэгдэж байв. Болор босож
- Ээжээ! Өнөөдөр бид таньд нэгэн цочир сонин барих гэсэн юм. Удахгүй, долоо хоногийн дараа аав та хоёрын хуримын өдөр болно. Энэ жил тавин жил шүү дээ.
Тэгээд бид хэд ярьж байгаад таныг гадаадад амраахаар шийдлээ. Билет энэ тэрийг чинь авчихсан. Үүнийгээ өгөх гээд л бид хэд өнөөдөр гэтэл ээж нь
- Аав ээж хоёр нь энд, энэ хуримын ордонд хуримаа хийсэн шүү дээ. Тэгээд ч нэг их зардал мөнгө болоод яахнав дээ хүүхдүүд минь гэтэл Үүрээ
- Бид мэднэ л дээ ээжээ. Гэхдээ ах л ингэж шийдсэн. Ах хэлэхдээ энэ өдөр та хоёрын хуримын өдрөөс гадна, аавыг дурсах дурсамжийн өдөр байх болно. Аавыг хамгийн ихээр дурсаж чадах агшин бол та хоёрын хамгийн сүүлд салсан тэр газар байж таарна. Тэгэхээр хэдүүлээ ээжийгээ аваад тэр улсын тэр хотод, магадгүй тэр байранд очно. Ээжид хэцүү байх нь мэдээж гэхдээ бид хэд аавыгаа хамгийн тодоор санах цэг тэнд байх шиг байна. Тамираа төрсөн хийгээд бидний аавтайгаа байсан хүүхэд ахуйн дурсамжууд их бий гэж ах хэлсэн гээд ахынхаа хэлсэн
“ Тэгээд ч хэзээ хойно эргэн санахад ахад нь сонин санагддаг зүйлс их бий. Хэрвээ ахынх нь бодож явдаг үнэн бол бид энэ хоёр хөгшний хайр сэтгэл хийгээд бидний төлөө гэсэн тэр хэмжээлшгүй их тэвчээрийг, хүний санаанд багатамгүй тийм шийдэлд хүргэж чадсан тийм их хайрыг мэдрэхэд таатай байх болно” гэснийг эгээ л хэлчихсэнгүй.
- Бид ч гэсэн ахын санааг бүрэн дэмжиж байгаа гэлээ.Эмгэн хүүгийнхээ үгийг дам сонсонгоо хэсэг зуур хоолой нь сааралтаж ирсэнээ “хүүхдүүд маань ийм сайхан байхад би юу гэж усан нүдэлж болох билээ” хэмээн санаж нулимсаа аягандаа эгшээж бодол болон суух нь амьдралыг аяглаж биш ааглаж гарсан эмэгтэй гэлтэй.
- Ээж нь тэгээд ганцаараа явах хэрэг үү? гэтэл том бэргэн нь
- Үгүй ээ. Та эндээс Үүрээ Тамир хоёртой ниснэ. Цоомоо (нөхөр нь) цаанаас сүүлчийнхээ эмний нээлтэнд оролцчихоод наашаа та хэд дээр ирэхээр тохирсон
- Үгүй тэгээд энэ хэдийг яах вэ гээд ач нараа болон хүргэн бэрүүдээ хартал Сувд
- Бид хэд яахав ар гэрээ хариуцаад байж байна. Та нар л энэ удаа яваад ир. Энэ олон улс чинь зардал мөнгө нь хэцүү шүү дээ ээжээ.
- Нээрээ ч манайхан өнөр өтгөн болсон байна шүү . . .

Дунд гарын хар лимузин том хотын гудамжийг сүлжин хурдлан давхисаар нилээд хуучирсан боловуу гэмээр орон сууцны гадна ирлээ. Том хүү нь тэднийг тосон авахдаа үүнийг түрээсэлсэн байж. Эмгэн машинаас бууж уг байшинг нарны гялбаанд саравчлан харснаа хуучны танилтайгаа уулзсан мэт инээвхийлснээ
- Манайх чинь энэ орцонд байсан байхаа гэтэл
- Тиймээ ээжээ. Та яасан сайн санадаг юм бэ? Энэ хоёр давхрын энэ хоёр цонх манайх гэвэл. Тэр хүндийн хүндээр өнгөрсөн он жилүүд сэтгэлд нь хадаатай үлдсэн бололтой санаа алдаж
- Тийм л дээ. Аав чинь шөнө ажлаасаа ирээд энэ зогсоол дээр машинаа тавьчихаад шатаар өгсөхдөө биднийг сэрэхгүй гэж их л хичээсэн ч энэ модон шатыг дуугаргачихдаг байж билээ. Би хүлээж байсан хэрнээ л яг ороод ирэхэд нь хурдхан орондоо ороод унтсан дүр үзүүлдэгсэн. Яах ч гэж тэгдэг байсан юм, эрхэлж л байсан ухаантай юм байхаа даа. Аав нь орж ирээд л та гурвыг, намайг үнсдэгсэн.
Эмгэн байшингаа тойронгоо хажуу талынх нь довцог руу гарсан жижиг зөргөөр дээш өгслөө. Бага нь
- Та хаачихна вэ? гэтэл эмгэн
- Энүүхэнд нэг жижиг сандал байх ёстой гэтэл ах нь
- Ээжийг нэг хэсэг ганцааранг нь орхи доо гэв.
Эмгэн довцог дээр гарч хүүхдүүд рүүгээ эргэн хартал тэд бага байснаа ярилцаж байгаа бололтой хөхрөлдөцгөөнө. Эмгэн эргэн сандлаа харж
- Мөн байна. Энэ олон жил өнгөрч байхад намайг л хүлээж байгаа мэт байж л байдаг гээд уярч энэрсэн харцаар эгээ л хэн нэгнийг харж байгаа юм шиг харж, чичирсэн гараараа илэн байв. Тэгээд сандал дээр сууж тэртээ олон жилийн өмнөх явдлуудыг хөврүүлэн бодож эхэллээ.
Чи минь анх энэ сандал дээр тэр гай тотгорын тухай надад хэлж байж билээ. Ёстой л нэг тэнгэр харлана гэдэг л болсондоо. Одоо чи минь хаана яаж шүү явдаг юм болдоо.
Чамайгаа явсаны дараа бид хэд гэж хэдэн амьтан эхэндээ ямар янзтай байсан гэж бодно. Нулимс гэдэг чинь ширгэхдээ ширгэж, ивлэхдээ энэ нүднээс гадагшаа биш дотогшоогоо урсаж болдог л юм билээ дээ бурхан минь. Хэдэн хүүхдийнхээ л зүрхий нь хэмлэж, сэтгэлий нь сэмжлээд яахав гэхдээ л тэр шүү дээ. Чамайгаа нутаг буцаад яг хоёр сар арван зургаа дахь хоног дээрээ тэр гайт мэдээг дуулсандаа.
Мэдээ ч гэждээ мэдэж байсан юм чинь.Тийм юмыг хүлээж хүний нутагт хоног тоолон сууна гэдэг ёстой алаг зүрхний тарчлаан, амьдын тамлан юм билээ дээ. Тэр үедээ би чиний үгэнд орж энд үлдсэндээ яасан ч их харуусаж, өөрийгөө харааж зүхэхийн дээдээр зүхэж, үзэн ядаж суусансан. Утас дуугарах тоолонд зүрх зогсчих шиг болно. Сүүлдээ орчин тойрны бүх юм утгагүй мэт санагдаж, энэ бүгдийг орхин оргүй хоосонд алга болмоор өдрүүд олон байсаан.
Хажуугаар нь зүгээр байж болохгүй ажил хиймэр болох хэрэгтэй байдаг. Заримдаа ч ийм хэцүү хүнд бэрхийн дунд намайг орхиод явчихлаа гэж чамдаан хүртэл цөөнгүй өдөр гомдсон доо. Хүн цөхөрсөндөө тэгдэг л юм билээ.
Тэгж тэгж нэг өдөр муу аавын (хадам) цахиртсан дуу утасны цаана гарч
- Бүх юм болоод өнгөрлөө дөө охин минь гэж хэзээ хойно дуулгасансан. Хүний ухаан гэж тийм л байдаг юм билээ. Тэгээд
- Миний охин биеэ сайн бодоорой. Наад хэдийгээ хүн болгохын тулд охин минь өөрөө л эрүүл саруул бүрэн бүтэн байх ёстой юм шүү гэсэн үг миний насан туршийн зарчим болно гэж тэр үед бодоогүй л юм даа. Болохгүй л шинжтэй бол хүрээд ирээрэй амьд улс байна болж л таараа гэсэн үг яагаад ч юм чи бид хоёрын шийдэлийг зөвтгөсөн мэт санагдаж дотор онгойлгож байлаа. Үнэндээ бол би танайхнаас айж байсан. Үхсэн хүн босоод үг хэлэх биш гээд намайг хүн чанаргүй хандлаа гэж санахвий гэж би их ч айсансан. Харин аав ээж хоёр биднийг ойлгохын дээдээр ойлгосон юм билээ.
Түүнээс хойш нэг сар хиртэй бөглөрөөд л тэгээд л шуударсандаа. Амьдрал ч тэгж шаардсан. Аавыг утсаар ярьсанаас хойш яг долоон жилийн дараа хүүхдүүд сургуулиудаа дүүргээд бид нутагтаа эргэж ирсэндээ. Тэгэхэд аав хэсэг чимээгүй бөглөрч сууснаа ус гүйлгэнэсэн нүдэндээ баярын мишээл тодруулж
- Миний хүүхдүүд хүрээд ирэвүү. Хүсэн хүлээсэн өдөр ирдэг л юм байна гэж билээ. Чамаас хойш ач нартайгаа, надтай ч гэсэн уулзах гэж хамаг бие сэтгэлээ баран баран хүлээсэн шиг байгаа юм. Ээж өнгөрөөд жил гаран л болж байсан.
- За хүүхдүүдээ харлаа одоо бол аав нь яасан ч яахав гэж байсныг бодоход “үхэж ч болдоггүй цаг хугацаа гэж байдаг л юм байна” гэж хэлэх шиг санагдсан шүү.
Тэрнээс хойш хорин гурван жил нийтдээ гучин жил улиран оджээ. Манайх гэдэг айл одоо олон ч ам бүлтэй болсон. Хань минь одоо хаа нэгтэйгээс харж л байгаа гэж бүх амьдралынхаа туршид л ингэж бодож итгэж ирсэн. Тийм ч учраас бид хэд үргэлж хамтдаа байсан гэж боддог.
Тэгээд ч тэрүү хүүхдүүд маань чиний ухааныг өвлөж, бүгд л эх орондоо ирж, яг л чиний хүсэж мөрөөдсөн тийм хүмүүс болсондоо. Том хүү маань сургуулиа дүүргээд нэг хөөрхөн охинтой сууж гурван хүүхэдтэй болсон. Хичнээн ч олон эм бүтээв. Одоо нэг том професор болсон. Гэхдээ аавынхаа амийг авч одсон тэр өвчний эсрэг эм хараахан хийгээгүйээ. Хүүгээ зовоогоод яахав гээд энэ тухай ярьдаггүй юм.
Охин маань барилгын зураг зохиодог зохион бүтээгч болсон. Монгол улс маань урдынхаас өөр болж ёстой л бидний хүсэж байсан тэр хөгжлийнхөө голдирол руу орсондоо. Улаанбаатар хот маань олон олон өндөр барилга,гүүр зам гээд барилга байгууламж жигтэйхэн болж толгой эргэм цоо шинэхэн хот болж эхэлж байна. Үүнд охины чинь хувь нэмэр орж л байгаа. Бага маань чамаас хойш гуравхан настай амьтан үлдсэн одоо том эр бас л хань ижилтэй болж хоёр хөөрхөн жоохон амьтан хайр татаад л байгаа. Хүү нь хэдийгээр энэ улсын иргэн байсан ч би монгол хүний үр удам, монгол цустай хүн л юм бол би монголын иргэн байх ёстой. Тэр байтугай би цэрэгт явах ёстой гэхэд ах нь эсэргүүцээгүйгээр барахгүй дэмжиж бас дүүгээрээ бахархаж байж билээ. Том хүү маань хүнийг хагалгаанд ороход нь унтуулдаг шинэ эм хийсэн гэхдээ хүү нь унтуулах нь яахав сэрэхдээ яах бол гэх, охин нь шинэ барилгын зураг хийхдээ барих нь яахав хэрэв ямар нэгэн байдлаар нурах шалтаг гарах вий гэх мэтчилэн хандах нь яг л чиний минь давхар ухаан эдэнд маань өвлөгдөн ирждээ гэж бахархаж суудагдаа хэмээн эмгэний бодол хөвөрч орчлонгоос тасарсан нь илт. Хааяа нэг сэтгэлийн шаналан нүүрнээ илэрч доголон нулимс гунигтайяа хацар даган бөмбөрч, тэгсэнээ урсаж амжаагүй нулимстай нүүрэнд нь өхөөрдөл баярын инээмсэглэл тодрох нь эмгэний бодол өөрийн биеийн үйлдэлд үл гүйцэгдэх ажээ.
Чи минь яасан ч их холыг харж чаддаг хүн байсан юм дээ. Тэр үед л чи яг энэ өдрийг харж байсан гэхэд итгэмгүй юм. Чи минь тэгэхэд
- Хожмын өдөр бид хоёр зөв шийдэж дээ гээд эмгэн болсон хойноо бодож суух болно гэж билээ. Хүн л юм болохоор бас хань бараа бодогддог үе байсан уу гэвэл байсаан хань минь. Чиний минь хэлсэн
- Хүүхдүүддээ л хэрэгтэй гэж үзвэл юу гэж бодсон зүйлээ хэнээс ч, тэр байтугай надаас ч зоволгүйгээр хийгээрэй гэж байж билээ. Энэ үгнээс чи минь намайгаа хүнтэй суухыг зөвшөөрсөн хэдий ч бяцхан харамлаж байсныг чинь хожмоо ухаарсандаа. Аргагүй дээ чи минь наддаа ямар их хайртай байлаа даа.
Тиймээ! надад чиний өгсөн хайр намайг өдий хүртэл амьдрахад хангалттай хүрсэндээ.
Энэ бүх амьдрал хэдийгээр бидэн хоёрын зорилго байсан боловч чинийхээ өмнө хүлээсэн үүрэг мэтээр төсөөлөн сэтгэлийн хат нугарах үедээ нугарч, тэгшрэх үедээ тэгшрэн явсаар өдий хүрлээ. Одоо хүүхдүүдээ, амьдралаа эргээд харахад чинийхээ өмнө би нүүр бардам байхаар болжээ.
Хэзээ нэгэн цагт би чам дээрээ очихдоо эрхэмсэг очих болноо хань минь!
Гэхдээ чамдаа очоод хүүхдүүдийнхээ тухай, амьдралынхаа тухай, эх орныхоо тухай өшөө илүү сайн сайхныг, өшөө илүү жаргалыг ярьж, өөр хаа нэгтээ чамтайгаа хамт үүсгэх шинэхэн амьдралдаа дурсан санах юм ихтэй байхын тулд хань нь энд бас жаахан байх нь дээ.
Хаа нэг ганцаардахдаа чамайгаа их үгүйлдэгсэн. Гэсэн хэдий ч энэ бүх өнгөрсөн амьдралд чи минь үргэлж минийхээ болон хүүхдүүдийнхээ дэргэд үргэлж хамтдаан байсан юм шүү. Тийм учраас бид хуримаа хийсний тавин жил биш, хуримаа хийгээд тавин жил хамт байсан мэт санагдаж байна. Хүүхдүүд нь ч тэгж бодож байгаа.
Яагаад ч юм яг одоо чамайгаа хаа нэгтээгээс гараад ирдэг ч болоосой яасан их үгүйлж байнаа гэхийн сацуу нэгэн хүний зөөлөн зөөлөн ахлан ирэх чимээ ард нь гарч, халуун дулаахан гараараа мөрөн дээр нь тавихад яг л хань нь мэт санагдана. Эмгэн харцаа аажуухан эргүүлж тэр гарыг харваас яг ханийх нь гар мэт ажээ. Тэгтэл Цолмон
- Ээжээ та зүгээр биз? Ямарч хөдөлгөөнгүй суугаад байхаар чинь санаа зовлоо гэх том хүүгийнх дуу ханийх нь дуутай ямар ижилхэн байна вэ гэж санасан эмгэн
- Зүгээрээ хүү минь. Цаадуул чинь юу хийж байна? гэтэл
- Тэр хоёр Тамирын багадаа тоглож байсан тоглоомон дээр очихоор байшин тойрлоо гээд
- Ээжээ би танаас олон жил бодоод явсан нэг зүйлээ асуучих уу?
- Тэг л дээ хүү минь, ээж нь мэдэхийн боловуу даа?
- Аавыг гэнэтхэн нутаг буцсан тэр шалтгааныг би их боддог юм. Яагаад ч юм та хоёр ийм гачлант зүйл болноо гэдгийг мэдэж байсан мэт санагддаг. Тэр үнэн үү?
- Тиймээ миний хүү! Бид мэдэж байсан. Мэдэх мэдэхдээ бүр мэдэхийн цаагуур мэдэж байсан. Гэхдээ аав чинь ингэж л шийдсэн хэрэг. Гол учир нь та нарын энэ одоогийн гэрэлт ирээдүйг тэр үед аав нь харж чадсанд л байгаа юмдаа.
Бас надад ч итгэсэн чадсан хэрэг.
- Аав маань гайхалтай ухаантай хүн байжээ. Одоо би аавынхаа тэр үеийн наснаас бараг зургаа долоо ах хүн гэхэд аав шиг тэгж шийдэж чадна гэхэд эргэлзэж байна. Та аавын тэр их итгэлийг даасан шиг даасаан ээжээ. Биднийг өдий зэрэгтэй хүн болгосон ээж тандаа хүүхдүүд бид чинь хязгааргүй хайртай.
- Би яах вэ хүү минь яаж амьдрах ёстой байсан түүгээрээ л амьдарсан. Энэ бүх сайн сайханд хүрэхэд миний зүтгэлээс гадна, хүүхдүүд та нарын минь чармайлт ухаан хийгээд, бид бүгд аавыгаа сэтгэлдээ хамт байлгаж, ер нь ямарч үед гэр бүлээрээ хамтдаан байсны хүч юм шүү дээ.
Тэр үеийн бидний шийдэл бол ерөөсөө бид хоёрын ч биш асар их хайрын илчинд илэрсэн хайрын шийдэл байсан юм даа. Тийм болохоор аливаа юмыг хэдий чинээ сэтгэлээсээ хайрлаж чаднав төдий чинээ зөв шийдэлд хүрдэг бололтой юм. Миний хүүхдүүдийн хэн нь ч гэсэн цаг нь ирвэл юуг ч зөвөөр шийдэж чаднаа гэдэгт ээж нь итгэдэг дээ. Та нарын өмнө одоо амьдрал чинь гэрэлтэж байнаа хүүхдүүд минь . . .
- Тиймээ ээжээ! Энэ амьдрал, энэ улс эх орон, энэ дэлхий ертөнц тэр аяараа бидний үеийнхний гарт ирж байна. Бид та нарынхаа уламжлуулж ирсэн эх орон, зан заншил, оршин амьдрахуйн ухаан, үр ач хийгээд хайр сэтгэл, тэдгээрийн дотоод мөн чанарыг ухаарч цааш нь өртөөлөн авч явах болноо . . .
- Одоо хөдлөх үү дээ ээжээ? Эртхэн амарч хоно. Маргааш хэдүүлээ музей үзнэ. нөгөөдөр таныг энэ Үүрээтэй хамт Хавай явуулна. Тамир бид хоёр замдаа Лондон Парисаар дайраад буцна. Бидэнд бас ажил байна. Удахгүй хүүхдүүдийн сургууль эхлэнэ.
- Өө, тийм. Аавын гар бичмэлийн нооргийг би хадгалаад байдаг юм. Хобби байсан гэхэд бараг л зохиолч шахуу хүн байсан байна лээ. Манай найз ихэд ойшоосон. Тэрүүгээр нь нэг ном гаргачихвал энэ багачуудад маань хэрэгтэй боловуу гэж санах. Тэгээд ч бид бас хааяа харж суухад дурсамжтай бас сургамжтай гэх мэтээр хүү нь итгэл төгс ярихад эмгэн дотроо
“Нээрээ л эдний цаг үе иржээ” хэмээн бодсоор хүүгээ сугадан довцог уруудав.
Эмгэнийг харахад яг л тэр үеийнхээ амьдралд эргэн очиж, насан залуугийнхаа ханийг сугадан, алхаа нийлүүлэн яваа бүсгүй мэт сэтгэл нь хөнгөмсөв . . .
Амьдрал цаг цагийг өртөөлөн дуусашгүй мөнх үргэлжилсээр . . .