Өглөөний монологи

Өнөө өглөө кофеныхоо шилэн савыг унагаад хагалчихдаг юм байна. Гар хөлний мэдрэмжинд "насны онцлог" ирж буй бололтой. "За ямар кофе амлаж хүн болсон биш" гэсэн эх оронч, эсвэл эгэл боргил бодол орж ирж байна, тархинд. Жаахан суулаа.
Гадаа бороо ороод зуслан сэрүүн. Хуучны нар сар гэрэлтэм модон байшин түрээсэлсэн нь гороо гаргаж гэртээ 1 шанага, 4 аяга, 2 хоёр хувинг бас ч овоо ончийг нь олж тосоод эргэж суулаа. Энэ тэнд под, под дуугарч байснаа савныхаа хэмжээнээс хамаарч дуслын чимээ өөр болж байна. Чол чол, пол пол, гэх мэтээр. Хөгжим гэж өөртөө романтиклав. Дээвэр шиврэн (заримдаа нүргэлэн) буух бороон дуслууд нь арын симфони найрал нь бололтой.
Анх үзэхдээ л энд тэнд нь онгорхой цоорхой гэдгийг нь анзаарсан л даа. Гэхдээ нэгэнт нар салхинд гарах гэж зуслан гарч байгаа юм чинь өдөр шөнөгүй л зорилгодоо үнэн ч байя гээд бодчихсон хэрэг.
Гэрийнхэн маань халуун хөнжлөөсөө хошуугаа ч цухуйлгахгүй унтах.
Унтаж буй хүнийг даанч нэг хайрлах
Гэм хийсэн хүн шиг би хөвөнтэй дээл нөмрөн, РС-ны ард чичрэх.
Урд насандаа чоно явсан нэг өвгөн (өгүүллэгийн маань баатар л даа)
Одоо хонь болчихоод чоноос зугатаж яваа юм, зайлуул
Үгүй тэгсэн хэрнээ ус гүйсэн улцан ногоон нүдээр намайг хараад
кофе нэхээд салахгүй юм. (бариулж үхэх гэж энэ бид хоёр кофегоор яанаа)
Нээрээ, халуун кофетой ч болоосой . . .
Гэнэтхэн ухаан орж шүүгч цаасанд кофегоо боогоод цай хандлах мэт чаналаа. Хачин сайхан. Ухаан муут ууж идэхдээ уургын морь гэдэг дээ. Миний жаргаж суугаа гэж. . .
Харин өнөө хонь маань байхгүй, дашийн шог. Дасгал сайн хийхгүй залхуу хог.
За яахав. Би чинь долоон өөр саванд ус тоссон, долоон өнгийн хөг аялгуутай хүндээ. Симфони биш юмаа гэхэд "Усан шогшоо" гэдэг аяз бичвэл Жанцанноров гуай салахаа больчихдог юм болов уу?
Нойр хоолондоо сайн бол ажил аандаа бүтнээ гэж . . . үнэн бололтой юмаа. . .