Адуу тургилж хононо

Уудам талын хаяанаас наран мандаж ахул
Уртын дуу аялан ган дөрөө жийлүү
Уяандаа эргэцэж хоносон согоо хээр минь хатирхуй
Уурганы минь үзүүр ёзоор газар шүргэн алдлуу
Нойрондоо дийлдэн тонголзох нялх унага уянгалаг
Нойтон туурай цавчлах хар дэлт сүрлэг
Ноднин жилийн унага нас ахиад намбалаг
Нарийхан борлог морь захдуу хоноод өнгөлөг
Зуу зуугаар тоолох адуугаа залуу хураалуу
Зуун зуундаа өвлөсөн хуураа өвгөн татлуу
Зурайсан урт зэл эзнээ хүлээж чивчирлүү
Зуны эхэн сарын бар өдөрсөн билүү
Уургын зээрд ухасхийлээ адуу тарлаа
Уурганы үзүүр даясхийлээ хуйв эргэлээ
Ууган унаганы хүзүүнд орлоо чадлаараа зүтгэлээ
Уртын дуу тэндээс эхэллээ бид түрлээ
Уул ус нь жигдэрсэн дэлгэр зун билүү
Улс амьтан бужигнасан наадмын өглөө билүү
Уясан эзнээ баясаах суман хар минь билүү
Урд урдынхаа байг дааж ядан дүүхэлзлүү
Нүүдлийн шувууд буцаж довон толгой ногоорлуу
Нуурын мандал эзгүйрч намрын өнгө орлуу
Намуухан шиврэх бороо морины хондлойд тогтлуу
Намрын эхэн сарын бар өдөрсөн билүү
Ногтондоо зүгширсэн унага зэлэндээ номхон харагдана
Нойтон хуртай ч гэлээ дэл нь босоо үзэгдэнэ
Нүд хорсгосон хярвас зүүн гуяанд ханхалахад
Нутаг олондоо данстай нум суман тамгаа
Монголын уудам талд наран жаргаж шингэлүү
Морьтон ардын удам морин хуураа татлуу
Сарны мөнгөн туяанд найрын дугараа түрлүү
Саахалтын тэртээх газарт адуу тургилж хонолуу
1992